Eriyorum

Eriyorum

Odun topluyorum narıma

Ne su oluyor alevler

Ne de balık var ortada

Üşüyorum
“Lambada titreyen alev” değilim
Geçmeyen bir ürperme

Donuyorum her gün dönümünde

Eziliyorum
Su taşıyorum değirmene
Un oluyor buğday
Ufalıyorum üzerimden geçtikçe

Susuyorum
Bir damlaya muhtaç gibi çöllerde 
Bıçak açmayan ağzım
Boğazımda düğümlenen kelimelerle

Biliyorum
Geçip gidecek bir serap bu
Nasıl yol alınırsa çöllerde
“Gidiyorum, gündüz gece”

Düşüyorum
Bir göz değil bu içinde olduğum
Gönül dağımın yamacındayım

Hakikate eriyorum