Tepki verilmeden kabul edilen cümlenin.
Kimi sukutlar değildir ikrar sebebin.
Gayret ederken uçmasına ürkek güvercinlerin,
Tutsak olduğunu söylemesidir.
Duymak istemediklerin.
Her şeyi yaşayarak öğrenirsin de neden kimse sobada elini yaksın istemezsin.
Hiç mi ağrına gitmez sözleri, betonda yatan, uğruna gayret ettiklerinin.
Nasır tutmasından mı korkarsın, sürekli aynı duvara çarpmakta ısrar edenlerin.
Mükerrer hatanın tercih olduğunu da mı bilmez, kuyudan çıkarmak istersin.
İlk bölüme nasıl geçtiğini çok iyi hatırlıyordu. "Change the world" değil kendisinden başlamalıydı harekete. Sokrat'a kulak vermeliydi bir kere. Oysa en zorunu atlamıştı; derdi, kendini bilmekten öte. Bu öğüdün tarihi eylül iki bin on üçtü. Demek on yılda bir güncelleniyordu. Umudun kırıldığı bir günün akşamüstüydü. Oysa ne doğruymuş kendini değiştirmeden herhangi bir şeyi değiştirmenin namümkünlüğü.
Neden çevrendekiler hataya düşsün istemezsin.
Kimsenin hatasını kabul etmeyişine mi bu sitemin.
Hata olarak algılanan davranışa mı yükselir yalnızca sesin.
Hiç istemezdi son bölümü. Öyle olduğunu bilse de böyle olmayacağına olan inancını beslemek isterdi içinde. Suladığı kuru daldan filiz beklemek gibi de olsa gayret-i güzaftan öte bir talepti içindeki. Dünyaya yenilen bir kimse olmaktan ve bu sebeple ona kafa tutmaktan öte değişmek, içini değiştirmek istemezdi. Özenle sarıp sarmaladığı saflığını açığa çıkarıp da sıradanlaştırmak istemezdi.
Endişeleridir harekete geçiren insanı,
Temeli duyarlı davranışların.
Vicdanıdır sebebi,
Serzenişlerin.
Kendinedir hakim olamayışları insanın,
Gayret-i merdane düşüncelerin.
Ne yapsa sonu,
Hüsran.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder