Ufak bir kıvılcım bekliyoruz, patlamaya hazır bombayız sanki. Ama yaptığımız sadece ses çıkarmak; gürültü, patırtı. Yeter ki olay olsun, büyüklüğü mühim değil her türlü sloganı atıp protesto edebiliyoruz. İçimiz kıpır kıpır ya yerimizde duramıyor, rahatta bekleyemiyoruz. Her olayda en ön safta yer alıyoruz.
Hani duyarlıyız ya sesimizi kesmiyoruz. O kadar gürüz ki asla sakince yolumuzda akamıyor çağlayan gibi etrafımızı dağıtıyoruz.
O kadar alışmışız ki sese, olaysız günlere şaşıp kalıyoruz. Ve insanları da unutmuşuz.
Giden canlara, kesilen ağaçlar kadar ses çıkarmıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder