Uyumam gerekiyor. Bu saatte yatakta olacak birisi değilim. On saate yakın gözlerimi kapatıp hareketsiz -yarı ölü- bir şekilde kalacak birisi hiç değilim. Umudum, gözlerimi kapattığımda aklımda kalacak kişilerin sayısının az olması yönünde. Ne kadar az paylaşımım olmuşsa o kadar kişiyle etkileşimim olacak ve kendimi o kadar dışa açmış olacağım. Yetmeyecek ödün vereceğim; aklıma takılanlar olacak, hafızamda yer edinenler..
Ortak konuşmalarımız, paylaşımlarımız belki yaşadıklarımız olmasın diyedir belki az konuşmalarım, elimden gelse hiç konuşmam ya içtimai hayat işte dil mecbur.
Konuşmamak için uyuyorum, zaman çabuk geçsin diye sevdiğim geceleri çok da sevmediğim hareketle; gözü kapalı geçiyorum ve sevmediğim bir şeyi yaparken de pişmanlık duymuyor aksine her gün biraz daha erken yatağa girmek sanki yanıma uzanacak Koreli birisi varmış gibi zamanla yarışıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder