Düşünmek istemiyorum, her defasında yazmaya kalkışıyor bu sefer de yazamıyorum; düşünemiyorum. Konuşamıyorum..
Bıçak açmıyor ağzımı, kasaturayla zorluyorum. Kırılacak diye korkuyorum.. Çok fazla zorlanıyorum, düşmüyor elimden kalem, yapışmış sanki soğuktan. Çıkarmaya çalışsam da donmuş mürekkebi zorlamıyorum.
Hani dökülecek ya kelimeler dilimden hani akacak mürekkep durmaz ya kabında..
İzin veriyorum birine; konuşuyor. Öteki de yazıyor, ardından yenilen ben oluyorum. Olmak olmasa da çıkan ter-yaşlarım ıslatıyor kağıdı, neler var aklımda; okuyamıyorum.
Hani dağılan tespih tanesi gibi olmasa da dağıldıkça mürekkep, akıyor kanım; durduramıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder