OŞA - Durum Raporu (30.11.2013)

Çok yalanlar söyledim, insanları kandırdığımı onların bana inandığını zannettim. Fakat yanılan her zaman kendim oldum. Ne zaman fark ettim? 

-Aslında hiç umurumda değildi, hiçbir şey hiç kimse... Kendime baktım, yaptıklarım, yaşadıklarıma... memnun muydum, tabii ki o zaman bir şey olmuyordu, insanları kaybetmiyor neşemi de hiç mi hiç azaltmıyordum. Ufacık görülen yalanlarla herkesi etkiliyor sonrasında ardıma bakmadan gidebiliyordum. Umurumda mıydı?

-Tabii ki hayır, aklıma takılan kimse yoktu. Ne 'ne olduğumu' düşündüm ne de 'ne olacağımı' merak ettim. Kimseyi koyamadım ismimin yanına, bencil bir hayat sürmeyi istedim, ve o hayatı sahte gülüşlerle süsledim. Doğruluktan eser yoktu yaptıklarımda, hayat ve yaşadıklarımda. Ne oldu sonunda?

-Tıpkı konuşmalarım, gülüşlerim gibi sahte olan 'arkadaş'larımdan hiç kimse yoktu yanımda, yakınımda. Ne arayanım ne soranım ne de merak edenim vardı. Ne oldu?

-Bilmiyorum. Bir daha olur mu?

-Bilmiyorum. Pişman mıyım?

-İşte bunu da bilmiyorum... Bakmayın bana, salağa yatıyorum.